- Luft
- Luft [lʊft] f1. kein pl1) (Gasgemisch, Atem\Luft) hava;\Luft aufpumpen hava basmak [o vermek];an die (frische) \Luft gehen açık havaya çıkmak;die \Luft aus etw dat herauslassen bir şeyin havasını boşaltmak, bir şeyi söndürmek;die \Luft ist rein (fam) ortada kimsecikler yok, tehlike yok;es herrscht dicke \Luft (fam) hava fena esmek;aus etw dat ist die \Luft raus (fam) bir şey güncelliğini yitirmek;sich in \Luft auflösen (fam) yok [o toz] olmak;jdn wie \Luft behandeln (fam) birini hiçe saymak;jdn an die (frische) \Luft setzen (fam) birini kapı dışarı etmek;etw ist (völlig) aus der \Luft gegriffen (fig) bir şeyin aslı astarı olmamak2) (Atem) nefes, soluk;nach \Luft schnappen (fam) soluk alamaz olmak;die \Luft anhalten nefesini tutmak;(tief) \Luft holen (derin) soluk [o nefes] almak;keine \Luft bekommen soluk alamamak;mir blieb vor Schreck die \Luft weg (fam) korkudan soluğum kesildi;jdm die \Luft zum Atmen nehmen birine nefes aldırmamak;von \Luft und Liebe leben (fam) havadan yaşamak3) (fam)seinem Ärger \Luft machen öfkesini gidermek2. <Lüfte> [lʊft, pl 'lʏftə] f (Raum über dem Erdboden) hava;etw in die \Luft sprengen bir şeyi havaya uçurmak;vor Freude in die \Luft springen sevinçten havalara uçmak;das ist völlig aus der \Luft gegriffen bu tamamen uydurma;in der \Luft hängen (fam) havada kalmak;schnell in die \Luft gehen (fig) o (fam) çok çabuk tepesi atmak;ich könnte ihn in der \Luft zerreißen (fig) o (fam) onu bir kaşık suda boğabilirim
Wörterbuch Deutsch-Türkisch Kompakt. 2015.